In de ochtend gaat het nog. Maar als de zon maar even te fel wordt staat ze op en scharrelt naar het enige vrije schaduwplekje, voor de printer naast m’n monitor. En als ze dan toch even wakker is, kijkt ze me dromerig aan en zegt: ‘Zzzzomer, nog één keertje. Wil je het gordijn dichtdoen en me verder laten slapen?’
Dat doe ik dan maar.