poes

Een toevallige passant

En miauwen dat ze deed! Tijdens het maken van een foto van een dreigende onweerslucht was ik gestopt ergens op een binnenweg tussen Ulrum en Hornhuizen. In de wijde omtrek was er geen woonhuis te bekennen en daarom kreeg ik terstond meelij met dit kleine poezending. Ze zal toch niet verdwaald zijn, of door een onverlaat zijn achtergelaten? Maar voor smalltalk had ze geen tijd.
‘Ik moet door, hoor, want die bui valt zo en het is nog bijna een kilometer naar huis.’
Moet ik deze stakker redden? dacht ik.
‘Nou, snel nog even op de foto dan. Heb je ‘m? Okee, doei!!’
En hup daar ging ze weer, netjes in de berm naast de weg. Ze wist donders goed waar ze moest zijn.
Althans, zo wil ik dat het was.

Come rain or come shine

Aan m’n kleine vriendjes:

I’m gonna love you like nobody’s loved you, come rain or come shine
High as a mountain deep as a river come rain or come shine
I guess when you met me it was just one of those things
But don’t ever bet me cause I’m gonna be true if you let me

You’re gonna love me like nobody’s loved me come rain or come shine
Happy together unhappy together and won’t it be fine?
Days may be cloudy or sunny
We’re in or we’re out of the money.

But I’ll love you always, I’m with you rain or shine

Rain or shine.

ZZZZZZZZZZZZZZomerrr………

In de ochtend gaat het nog. Maar als de zon maar even te fel wordt staat ze op en scharrelt naar het enige vrije schaduwplekje, voor de printer naast m’n monitor. En als ze dan toch even wakker is, kijkt ze me dromerig aan en zegt: ‘Zzzzomer, nog één keertje. Wil je het gordijn dichtdoen en me verder laten slapen?’

Dat doe ik dan maar.