Ik heb weinig bezittingen die ik écht van waarde acht. Dit is er een: na de hernieuwde kennismaking met een oude vriend en bandlid vorig jaar bedacht ik me opeens dat ik me tot een van de weinige mannen mag rekenen die ooit geschilderd is door Herman Tulp en die niet Herman Tulp zelf is.
We schrijven 1989, Herman en ik spelen in een bandje. Herman is net verhuisd naar zijn huidige woning en ik help hem met het ophangen van de gordijnrails. Als dank voor de noeste arbeid word ik uitgenodigd om model te staan voor een illustratie in het blad Psychologie. En hup, na een poosje word ik verrast met een prachtig klein schilderijtje, getiteld “Muziektherapie”. Het heeft altijd in huis gehangen en dat doet het nog. Menige gast loopt er langs en denkt meestal dat het een een wat merkwaardige foto is…..
En omdat ik donders goed weet hoe het schilderij tot stand is gekomen en het me goed doet hoe het Herman tegenwoordig vergaat: een ode aan de meester.
25 jaar muziektherapie… ik kan u verzekeren ik ben d’r niet anders van geworden.