Het was zo’n zondagmiddag waarop je best wel wat te doen had en dat het maar niet wilde lukken: een stukje PHP code die het niet wou doen, die tien pixels marge die niet wilden blijven plakken, een volzin die niet wou lopen, m’n draadloze muis die haperde en uiteindelijk (het moet zo ongeveer kwart voor twee geweest zijn) dat het hele internet ermee ophield.
Achteraf bleek dat dat het moment geweest moet zijn dat er een geschiedenis bijgeschreven werd, dat vanaf dat moment de verleden tijd gebezigd dient te worden omtrent het wel en wee van mijn vriend.
Voltooid verleden tijd.
Zijn deadlines nét gehaald.
En in mijn verdriet lachen nu al voorzichtig kleine glimlachjes een prachtig inzicht tevoorschijn. Dat van het rotsvaste vertrouwen in de liefde. Daar kan geen dood tegenop.
laat me van je houden
met het gemak
van toen je er net wasde vanzelfsprekendheid
dat alles anders wordtde geruststelling
dat alles nieuw blijftde opwinding
dat het nooit overgaatwees niet bang
laat me van je houden
“Liefde is Alles”
Dankjewel, lieve Fedde.