Ofwel: als je toch nergens meer heen kunt, pak dan je camera en stap in! Het maakt niet uit waar je terecht komt. Als je maar voorzichtig genoeg bent zodat je ook weer thuiskomt. Omdat het juist tijdens de buien erg mooi is , enige tips ter voorbereiding en voor onderweg:
Neem extra mee (naast je fototas, natuurlijk): een doekje voor je camerabody (de sneeuw smelt direct op je nog warme camera) , een lensdoekje, telefoon, een volle tank brandstof (je weet maar nooit), een schep en twee jutezakken.
Laat je statief maar thuis, want zolang wil je niet buiten staan prutsen.
Denk niet dat je je handschoenen voor dat ene plaatje ook wel even in de auto kunt laten liggen. Je camera is binnen enkele minuten ijskoud en zoals gewoonlijk zie je na die ene foto ook direct 10 meter verderop dat andere plaatje dat je wilt maken.
Blijf je lens poetsen met het daarvoor bestemde lensdoekje (!), ik heb hele mooie foto’s afgekeurd omdat de nattigheid op de lens op de verkeerde plek zat. Draag je camera zoveel mogelijk uit de wind met de lens naar beneden.
Het is ‘noodweer’ dus maak je foto’s snel maar pas op, tijdens een winterse bui heb je geen licht! Daarbij doet de sneeuw de meter wel vermoeden dat er licht is. Hmm. Een stop overbelichten en schrapzetten dan maar. Maak er dus met een seconde er tussen een stuk of wat. (bovenstaande foto is genomen met 1/20 seconde, wat me nog nét lukt met een 12 mm).
Ga naar plaatsen waarvan je denkt de foto’s te maken die je zou willen maken. Rij daarheen via de routes die je goed kent, het is in situaties als deze makkelijk te weten waar de weg ophoudt en de, inmiddels dichtgewaaide, sloot begint.
Doe er ook weer niet al te moeilijk over. Wanneer je het om allerlei redenen niet leuk meer vindt, ga op je gevoel af en keer om (denk om die sloot!).
Oh ja, een kerst-cdeetje en een kan koffie doen ook veel. Het zwakt ook een beetje het gevoel af dat je er om de 50 meter uit moet.
