..dan word ik kokkelvisser. Dan laat ik me met lekker stil weer droogvallen op Engelsmanplaat en schep ik rustig allemaal lekkere schelpen in een net. En als ik er genoeg heb en het water weer opkomt dan hijs ik de netten aan boord en ga ik weer naar huis. En behalve het geluid van de zee en het gekrijs van de meeuwen is het er stil, heel stil. Todat er opeens twee fotografen voor me staan die zich afvragen waar ik mee bezig ben. En dan zeg ik: “kokkels. En het is hier prachtig, niet?.”
Dankjewel voor het inzicht, schipper van de Texel 6.
