Nou, toch maar een set winterbanden. En een andere auto. Na vier en een half jaar en meer dan 100.000 kilometer heb ik onze trouwe V40 tegen een boom aan laten schuiven. Nee, er was geen weeralarm, ik moest gewoon ergens zijn en de weg was droog. De wind joeg wel wat stuifsneeuw over de provinciale weg en het bleek daarom op sommige stukken toch verraderlijk glad te zijn. Bij het accelereren na een bocht was er geen houden meer aan. Jammer.
Nog nooit heb ik me zo veilig gevoeld als in deze jongen. Nooit heb ik zo een betrouwbare bak gehad. Nooit had ik zo’n mooie kar gereden. Nooit met zoveel op de teller toch zo lang zo hoog in de bergen geweest. Nog nooit zo een rijk gevoel in m’n eigen auto gehad. Ik had nooit gedacht dat je zó kon balen bij het achterlaten van een auto.