Sorry, we’re closed

Hmm, het wil maar niet lukken met de temperatuur. Rond het middaguur zaten we bijna vast op de Grimsel. Ja, weer de Grimsel. Het werd al wat kouder op weg naar boven, maar dat we in een sneeuwstorm zouden belanden vond ik eigenlijk ook een beetje overdreven. En dat hotel Grimsel dan de deur losmaakt voor eventueel strandende pas-gangers, ho-maar.

“Als sneeuw voor de zon”

Of: “Wast een berg, kost een beetje”

Tsja, zoveel wit, zo diep blauw, ik begrijp die reclamemakers wel. Waar wij al snel praten in termen van ‘crisp’,  ‘bright’ en ‘highlights’  (ik weet het, lees veel te veel artikelen op internationale sites) klinkt ‘schoon’ misschien wel een beetje duf maar dekt de lading prima.

Het is Grimsel, passhöhe. Het gelijknamige hotel heeft de was buiten hangen.

Kadootje

Het is reeds 2 dagen zomer en we rijden door de sneeuw. Tenminste, op de Grimsel. De sneeuwgrens ligt ongeveer op 1800 meter en de Grimselpas is ongeveer 2160 meter. Dus behalve de snelheid, ook de buitentemperatuur in de gaten houden, want dit weer en ook nog vorst + zomerbandjes….. De weg is mooi schoongeveegd en de temperatuur blijft op 1 graad steken. Iedereen die ons tegemoet komt lacht nog vriendelijk, dus hup, over de bult!

Sneeuw komt uit wolken. Wolken hoog, wij hoog, wij in wolk. 100 meter zicht. Prachtige foto’s, nee dus. Totdat op de terugweg een grote windvlaag het dal schoonblaast en ons een blik gunt op de Furka. Met als lichtend middelpunt de Rhônegletscher (of wat er van overgebleven is). Yup, tetterend tegenlicht, dus met 2 stops verschil in Photomatix aangepast.